Rozdział 13.

Czy ja całkiem oszalałam? Jestem zazdrosna o jakaś laskę? To chyba przez to że nic dzisiaj nie jadłam. Ta brawo Sam. Swoja głupotę masz zamiar tłumaczyć głodem?

- Jestem głooodna.. – zaczęłam jęczeń nad Niallem który kierował się w stronę lodówki.

- No to mi pomóż to coś wykombinujemy bo ja też jestem głooodny. – przedrzeźniał mnie za co dostał leciutkiego pstryczka w nos, żeby nie bolało go za bardzo. Reszta chłopaków siedziała przed telewizorem w salonie a Harold właśnie odprowadzał zapłakaną dziewczynę pod drzwi. Byłam w błędzie nie pod drzwi tylko chyba poszedł ja odprowadzić.

- Zaraz wrócę. – krzykną i znikną na drzwiami. Lou, Liam i Zayn pomachali mu.  Razem z blondaskiem Zaczęliśmy przygotowywać kolację jak się okazało dla wszystkich. Naszym celem były gofry. Po ciężkiej pracy z mikserem usiadłam na stole i przyglądałam się jak Niall dzielnie radzi sobie w kuchni.

- A tak właściwie to co to za dziewczyna z Harrym była? – sięgnęłam po szklankę soku i napiłam się.

- To dziewczyna jego kuzyna. –zakrztusiłam się sokiem, odkaszlnęłam – Za jakieś, jak się nie mylę – spojrzał na zegarek - 1,5 godziny leci do LA. Przyszła się pożegnać z Harry. Znają się dobrze, przyszła się pożegnać i jeszcze ma  jakieś problemy w zawiązku z Eliotem czy coś. –Byłam zazdrosna o dziewczynę kuzyna. Byłam zazdrosna? Przecież nic mnie z Harrym nie łączy. Wywróciłam oczami.

- Mogła byś wyjąć nuttelę – spytał Horan który kończył już swoja robotę.

- Pewnie tylko gdzie jest? – zeskoczyłam ze stołu. Blondasek wskazał mi gdzie mam szukać. Wyjęłam 2 duże słoiczki gdyż byłam cholernie głodna, a Niall zapewne też więc wolałam być ubezpieczona.

 - Chłooopaaki – krzykną Niall gdy kupa gofrów stała już na stole. Cała trójka wbiegła do kuchni. W tym samym czasie dołączył do nas Harry.

- Hej loczku, jesteś głodny? – potrząsną energicznie głową. Szczerzę to życzę mu by znalazł sobie jakaś fajną dziewczynę która będzie go kochać. Przecież nie mam o co być zazdrosna nic nas nie łączy. Zjadłam ponad 10 gofrów. Rozłożyłam się na krześle i popijałam sok gdy ktoś nagle wysmarował mi twarz w nutteli.

- Pogrzało już całkiem? – warknęłam na chłopaków którzy zaczęli mazać się czekoladą. Nie miałam zamiaru siedzieć w spokoju więc  wzięłam na rękę trochę nutteli i wsmarowałam w cała twarz Zayna który stał do mnie tyłem. Chyba nie ucieszyło go to za bardzo bo odwrócił się do mnie złapał mnie i zaczął łaskotać. Śmiałam się i krzyczałam ale żaden z reszty chłopaków nie miał zamiaru mi pomóc tylko pomogli Zaynowi. Ta dzięki drodzy przyjaciele. Byliśmy już cali wymazani w czekoladzie nasz plan więc poległam na tym by się przebrać w piżamy i zejść powrotem do salonu pooglądać jakieś filmy. Wróciłam do siebie do pokoju. Wzięłam szybki prysznic, przebrałam się w swoja piżamę w której skład wchodziły czarne króciutkie szorty i za duża koszulka z napisem „I love you”. Zeszłam na dół. Przed telewizorem siedział sam Zayn. Podbiegłam do niego i skoczyłam przestraszając go na sofę.

- Tak straszna jestem? – spytałam z uśmiechem gdy ten zaczął się śmiać.

- Wręcz przeciwnie.

- Czyli się mnie nie boisz? – spytałam opierając głowę na jego ramieniu. Zamruczał on tylko, że nie i oparł głowę o moja.

- Dobra zapamiętam to. – wybuchliśmy śmiechem. Rozmawialiśmy o wielu rzeczach ale niestety nie byliśmy sami i dołączyła do nas reszta chłopaków. Koło mnie usiadł sobie Niall. Właściwie to dobrze bo z brzegu nie chce siedzieć jak będziemy oglądać horror. Nienawidzę horrorów. Boje się jak diabli. Piszczałam cały czas jak chłopaki mnie straszyli. Miałam już tego dość wiec wtuliłam się w tors Zayna. On zaś obiją mnie ramionami i bawił się moimi włosami co sprawiło że zasnęłam. Obudziłam się w takiej samej pozycji w jakiej zasnęłam. Czyli nie tylko ja odpłynęłam w czasie filmu gdyż Opok mnie i Zayn spała cała reszta głupków. Leżałam tak chwilę myśląc o moich rodzicach. Poczułam głód więc powoli zaczęłam wstawać by ubrać się i zejść na śniadanie.

- Mała, gdzie się wybierasz? – odezwał się Zayn, który patrzył na mnie zaspanymi oczami.

- Ubrać się. – dałam mu lekkiego pstryczka w nos.

- Ale ja cie nigdzie nie puszczę. – mocniej przycisną mnie do siebie.

- Zaaayn – zaczęłam mruczeć mu do ucha.

- Dobra ale jak pójdziemy do wesołego miasteczka pójdziesz ze mną na każdą kolejkę. – Przytaknęła i zaczął rozluźniać uścisk. – I mnie pocałuj.

Dałam mu całusa w policzek po czym wypuścił mnie.

- Przez te wasze czułości obudziliście mnie. – mrukną niezadowolony Niall.

- Przepraszamy Blondasku. – dałam mu szybkiego całusa w policzek – A może pomożesz mi zrobić śniadanie? Jestem głodna. – Potrząsną energicznie głową. Uśmiechnęłam się i pobiegłam do swojego nowego pokoju przebrać się. Szybko się odświeżyłam i przebrałam w niebieskie rurki i białą koszulkę z flagą UK. Włosy tylko rozczesałam  i zostawiłam luźno opadające na ramiona, z jakiegoś wyraźnego makijażu zrezygnowałam i pomalowałam tylko rzęsy tuszem i usta pociągnęłam brzoskwiniowym błyszczykiem. Zeszłam na dół i razem z Irlandczykiem przygotowaliśmy śniadanie dla całej naszej 6. Dziś miałam wolne od szkoły więc plan Zayna z wesołym miasteczkiem mógł być zrealizowany. Po naszym pysznym śniadanku chłopaki zaczęli się zbierać.

- Koniecznie musimy pójść do Domu Strachów. – radośnie zaczął skakać Harry który tak jak cała reszta zaczął zakładać buty, kurtki i wychodzić z domu. Chwyciłam swoją kurtkę i wyszłam za nimi.

- Czekajcie. – stanęłam na chwilę myśląc nad tym co wcześniej powiedział Harold. – To wszyscy jedziemy do Wesołego Miasteczka?

- Wiem, że wolała byś tylko ze mną ale tak wszyscy jedziemy – szepną mi Zayn wymijając mnie i pakując się do samochodu.

- Właściwie to tak – powiedziałam cicho sam do siebie że nikt mnie za pewne nie słyszał. Miałam taką nadzieję że będę sama z Malikiem. Dojechaliśmy na miejsce i rozdzieliliśmy się. Niall zaciągną Liam do budki z hot dogami co było dziwne bo dopiero co jedliśmy śniadanie, a Harry i Lou poszli pod młot w którym uderzasz i wygrywasz misie Lou bardzo chciał misia dostać. A ja z Zaynem wybraliśmy się na jakąś kolejkę. Bardzo mi się podobało nie powiem, że nie lecz jak tylko zeszliśmy dołączył do na Liam z głodomorem i pan Lou z Loczkiem. Razem zaliczyliśmy chyba każdą możliwą kolejkę na koniec zostawili ten straszny dom. Miałam wielką nadzieję że zapomną, nienawidzę takich rzeczy, panicznie się tego boję. Na szczęście Zayn był taki miły i pozwolił mi się do niego przytulać jak się będę czegoś bała. Głupek jeden specjalnie mnie straszył. Po wyjściu chłopaki wręcz tarzali się ze śmiechu ze mnie.

- Czego tak piszczałaś? Wszędzie cię było słychać. – uderzyłam lekko Liam który właśnie starał się pozbierać i przestać śmiać. W nie spokoju wróciliśmy do domu i spędziliśmy wieczór na oglądaniu do późna filmów.

- Ja pierd…

- Nie przeklinaj mała – przerwał mi Mulat. Wywróciłam oczami.

- Geniusze ja jutro idę na 8 do szkoły a dochodzi 2.30 ja jak wstanę?! – spojrzałam na loczka – Ty chyba też nie?

- Zapomniałem, na szczęście od następnego semestru będę miał nauczanie w domu. – wyszczerzył swoje białe zęby. – No to panowie. Dobranoc. – uściskał każdego poszłam w jego ślady. Ale chłopaki to utrudnili i Lu pocałował mnie w czoło, Zayn w nos, ?Liam w jeden policzek a Niall w drugi. Po długich pożegnaniach, krótkim prysznicu udałam się spać.

- SAM –ktoś wbiegł jak szalony do mojego pokoju i zaczął budzić. – Jest już za 5 ósma. SZYBKO SIĘ ZBIERAJ. – otworzyłam oczy i zobaczyłam Harrego wybiegającego z mojego pokoju. Spanikowana szybko się ubrałam, pomalowałam  i po 10 min byłam gotowa. Bez śniadania pojechaliśmy samochodzie do szkoły. Zdyszani wpadliśmy w połowie lekcji biologii. Jest problem to od tego przedmiotu mieliśmy bardzo surowego nauczyciele.

- Dzień dobry. Bardzo przepraszamy za spóźnienie.   – loczek zaczął nas tłumaczyć. Pan Smith spojrzał na nas groźnie.

- Wiecie że nie lubię jak uczniowie się spóźniają? Kara musi być. – zaczął surowo. Po moich plecach przeszły nieprzyjemnie ciarki. Wymieniliśmy z Harrym spanikowane spojrzenia. 

______________________________________

Jest 13. jak to mówią 13 to pechowa liczba? Mam nadzieję że tu nie jest i że rozdział się wam spodoba. :)

Bardzo przepraszam wszystkich czytających że rozdział dodaję z prawie 2 tygodniowym opóźnieniem ale kilka rzeczy się do tego przyczyniło. Po pierwsze przez trochę nie miałam pomysłu na rozdział. Po drugie internet odłączyli mi na początku maja i dopiero dzisiaj znowu jest. Po trzecie (najważniejsze) miałam problem/kłopot/dramat rodzinny. Nie wiem jak to nazwać ale to było, jest i już zawsze będzie okropne. No i właśnie w takich momentach w życiu poznaje się prawdziwych przyjaciół niestety ja nie miałam takiego zaszczytu... Jestem z tym sama bo rodziny nie chce gorzej dołować...

Dobra przepraszam, że się tak rozpisałam. Liczę na pozytywne komentarze chociaż negatywne mnie czegoś nauczą.

Miłego czytania. 

PS. Bardzo, bardzo, bardzo dziękuję za 21 komentarzy pod ostatnim rozdziałem i prawię 4500 wyświetleń bloga. To takie miłe zobaczyć coś takiego gdy spotkało mnie coś strasznego. Jesteście kochani ;****