Rozdział 36.

- Że co proszę? – zdenerwowałam się. Czy to możliwe, że mnie  zdradza? Przecież jeszcze kilka godzin temu dostałam od niego wiadomość że mnie kocha i że tęskni.

- Nie wiem czy to jego dziewczyna… - zaczął się tłumaczyć. – Wiem tyle, ze jest u niego jakaś dziewczyna i Zayn powiedział, żeby nikogo do niego nie wpuszczać. Nie mówił, ze mam zrobić wyjątek dla jakiejś blondyneczki. – no i mnie wkurzył.

 - Nie mówił bo ten przyjazd to niespodzianka! – warknęłam i wyciągnęłam telefon z kieszonki. Zayn nie odbierał gdyż miał wyłączony telefon drugiego na liście szybkiego wybierania miałam Nialla. Odebrał za pierwszym sygnałem.

- Sam? Coś się stało? – spytał zmartwiony.

- Nie ale jak możesz to wyjdź przed drzwi, dobra? – nie czekałam aż coś odpowie tylko się rozłączyłam. Blondyn tak jak powiedziałam tak zrobił. Jak ja się stęskniłam za nim.

- Sam! – krzyknął i zaczął biec w moja stronę. Pokazałam język ochroniarzowi i wpadłam w ramiona blondyna. – Co ty tu robisz? – spytał uradowany nie odrywając się ode mnie.

- Słyszałam, że macie kilka dni wolnego,  to co jestem. – wyciągnęłam ręce do góry.  Zaśmiał się. – A wiesz… Możesz mi wytłumaczyć jaka to dziewczyna jest u Zayna? – założyłam ręce na klatce piersiowej. Zaklął pod nosem.

- Sam… To tylko koleżanka. – tłumaczył go. – Perrie.

 - Kto? – zrobiłam niezrozumianą minę. Chłopak się zaśmiał.

- Z X-factora się znamy. Kiedyś coś miedzy nimi było ale to już. Przeszłość. – ugryzł się w jeżyk. Aha. Zayn siedzi sam na sam ze swoja byłą. W tamtym momencie otworzyły się drzwi do jednego z pokoi. Wyszła z nich wytapetowana blondynka a zaraz za nią mój chłopak. Śmiali się na cały głos. Malik przejechał ręka po rozczochranych włosach.

- Cześć Niall. – odezwała się blondyna.

- Taa… Do widzenia. – odpowiedział obojętnie Irlandczyk. Chyba jej nie lubi pomyślałam i uśmiechnęłam się sama do siebie.

- A ty Andy miałeś tu nie wpuszczać fanek. – powiedziała do niego klepiąc go po ramieniu. Miałam ochotę zawalić ją w ten jej pusty łeb. Na jej słowa Zayn odwrócił się w moja stronę. W moich oczach stanęły świeczki.

- Sam? – szepnął cicho. Tak bardzo za nim tęskniłam a on się zabawiał w najlepsze z jakąś tapeciarą. Byłam już taka bliska rozpłakania się jak małe dziecko. Chłopak zaczął podchodzić do mnie.

- Niall zabierz mnie stad, proszę. – szepnęłam na tyle głośno, żeby usłyszał mnie tylko Niall. Nie czekając ani chwili złapał mnie za rękę i pociągnął mnie ze sobą.

- Weź bagaż. – polecił ochroniarzowi. Gdy byłam już sama z Niallem rozpłakałam się jak małe dziecko.

- Sam… To nie tak jak myślisz. – mocno mnie przytulił. – Między nimi nic nie jest.

- Dla mnie wyglądało to jednoznacznie.  – jęknęłam.

- On tutaj wariował bez ciebie.

- No i znalazł sobie pocieszenie.

- To przypadkiem się spotkaliśmy… - odezwał się Zayn. Horan wypuścił mnie z uścisku.

- To ja  was zostawię. – i odszedł.

- Co ty tu robisz? – spytał Mulat siadając zaraz obok mnie.

- Właśnie nie wiem. Chyba tylko przeszkadzam. – zaśmiałam się z samej siebie. – Nawet nie wyobrażasz sobie ile mnie to kosztowało by tu przylecieć… - spojrzałam w jego oczy. Był smutny.

- Sam, kochanie… - złapał mnie za rękę.  – Miedzy mną a Perrie nic nie ma. Przysięgam.

- Ale było. – jęknęłam.

- To tak między tobą a Todem. – wypalił. – Tylko, że ja nie paraduje z nią przytulając się po ulicy. Ale nie robię ci za  to scen.

- Mówiłam, że miał wypadek. Częściowo przeze mnie więc chciałam mu pomóc dostać się do domu. A że jakieś dziewczyny zrobiły zdjęcie wtedy kiedy to dwuznacznie wyglądało to nie moja wina. – kolejny raz zalałam się łzami. Chłopak mocniej ścisnął moja dłoń. – Zayn czy to ma w ogóle jakiś sens…

- Sam o co ci chodzi? – spojrzał niezrozumiale w moje oczy. – Co nie ma sensu? – położył drugą dłoń na moim kolanie.

- My… - pociągnęłam nosem. Spojrzałam na nasze splecione dłonie.

- Sam nie mów tak… - powiedział wilgotnym głosem. Spojrzałam na niego. W jego oczach zbierały się łzy. – Liam z Danielle i Lou z El dają radę.  – szepnął. Na widok jego smutniej buzi zrobiło mi się strasznie źle.

- Przepraszam… - powiedziałam i wstałam.

- Sam… Proszę nie zostawiaj mnie. - Chłopak mówił załamanym głosem. Tak bliski płaczu. Oprócz Nialla nie widziałam żeby jakiś chłopak płakał. Ale Zayn ma uczuci nie to co reszta pustaków na tym świeci. 

- Lepiej pójdę przywitać się z resztą. – opuściłam wzrok na podłogę i wolnym krokiem ruszyłam w stronę pokoju z którego wyszedł Niall.

~z perspektywy Zayna~

Wszystko spieprzyłem. Przyjechała tu dla mnie a ja jak zawsze muszę wszystko zepsuć.  Czuje się jak by zawalił mi się mój cały świat. Schowałem twarz w dłoniach oparłem głowę o ścianę.

- Stary? – odezwał się głos mojego przyjaciela. Usiadł obok mnie. – Spieprzyłeś.

- Na serio? Nie czaił bym tego sam.

- Wiesz jestem twoim przyjacielem a  ty moim. Ale weź mi wytłumacz jedną rzecz. PO JAKA CHOLERĘ SPOTKAŁEŚ SIĘ Z PERRIE? – uniósł się Liam.

- Nie mam pojęcia. Nie myślałem nad tym. Byłem pewien, że…

- Że Sam nie przyleci i was nie zobaczy. – dokończył za mnie. Jęknąłem . – A co jest między wami?

- Gdybym wiedział to bym ci powiedział. Uwierz. – spojrzałem na niego. Przed nim się nie wstydziłem, mogłem mu pokazać swoje napuchnięte od płaczu oczy.

- Czyli nie zerwaliście. – bardziej stwierdził niż zapytał z słyszalną ulgą w głosie.

- No na razie nie. – wypowiedziałem te słowa z wielkim bólem. Liam spojrzał na mnie krzywo.

- Że co niby? Chcesz z nią zerwać? – uniósł się.

- No oczywiście, że nie! Kocham ją… - jęknąłem.

- No to coś zrób. Napraw to co zepsułeś. Ona też się kocha. – spojrzałem na niego z niedowierzaniem. Wywrócił oczami i bezradnie przyłożył dłoń do czoła. – Jak by cię nie kochała to tłukła by się taki kawał drogi do ciebie? Z tego co zrozumiałem jak nam wyjaśniała to nieźle nazmyślała, żeby tu przylecieć.

~z perspektywy Sam~

- Niall idioto! – zaśmiałam się i uderzyłam w niego poduszką.

- No co? -  zaśmiał się. Oparłam głowę o siedzącego obok Harrego. Z drugiej strony siedział Lou. Zaczął mnie łaskotać, tak się rzucałam aż wylądowałam na kolanach u Stylesa. Otworzyły się drzwi i do pokoju wszedł Liam z Zaynem. Coś ścisnęło mnie za serce gdy zobaczyłam jego jeszcze czerwone oczy i sztuczny uśmiech. Liam usiadł koło mnie i Hazzy a Zayn naprzeciwko mnie obok Nialla. Nastała nie wiem czemu niezręczna cisza. Zsunęłam się z kolan hardego a ten pomógł mi usiąść normalnie na sofie.

- To co dziś robimy? – zaczął Irlandczyk 

___________________________________________

No to tyle na dziś xD Przepraszam, że dość dawno nie dodałam nic nowego ale szczerze to czasu po prostu nie miałam. :) Kocham was jak cholera no ;** Dziękuję wszystkim którzy odwiedzają blog, zostawiają komentarz a właśnie czytając wasze komentarze rzuciły mi się w oczy różne nowe nazwy ;) Bardzo się z tego cieszę xD Co sądzicie o tym rozdziale? Do dupy, nie? Przepraszam ale zawsze wiedziałam, że brak mi talentu xD

a tu macie seksiastą pozę Horana w Hiszpanii xD