Rozdział 21.

*z perspektywy Zayna*

Jej oczy zabłysły. Jest taka piękna.

- Miała byś może ochotę wybrać się ze mną do kina albo na kolację? – powiedziałem nieśmiało.

- Pewnie. – zachichotała słodko. Spojrzała mi w oczy a później na nasze splecione ręce. Odsunęła swoją od mojej. Dlaczego to zrobiła? Przecież ja tak uwielbiam jej dotyk.

- No to jutro wieczorem? – podniosłem jedną brew do góry. – Przyjdę po ciebie. Pasuje? – przytaknęła. Uśmiechnąłem się szeroko i przytuliłem ją na pożegnanie. Widziałem jak zamyka drzwi i zacząłem wracać do domu. Byłem taki szczęśliwy. Założyłem swoją kurtkę która zdążyła już przesiąknąć jej perfumami. Ach… ten zapach. Zapach mojej sam. Już się rozmarzyłem. Moim planem było teraz powiedzieć jej co do niej czuje.

- Ej ty! – po ciemnościach rozległ się czyjś krzyk przerywający panującą ciszę. Rozejrzałem się w około. Nikogo nie było oprócz sylwetki znajdującej się w oddali. Więc jej krzyki były zapewne skierowane ku mnie.

- Yyyy… Słucham? – odwróciłem się i zobaczyłem Go. – Czego ty tu znowu chcesz? – spytałem zirytowany. Tak to był ten sam typek co pojawił się rano. Tod czy jakoś tak.

- No spokojnie. – zaczął zbliżać się do mnie. – chce tylko pogadać ..

- Dobra. Ja jestem spokojny. Ale co ty chcesz?

- Czekałem aż Sam od was wyjdzie. – psychopata pomyślałem. – Ale doczekałem się ciebie z nią.

- Czekaj, czekaj… CZY TY NAS ŚLEDZIŁEŚ?! – uniosłem się. Teraz to mnie wkurzył.

- No nie . Ja tylko się wam przyglądałem z pewnej odległości. Widziałem jak się przytulacie

- No i co? Do przyjaciółki przytulić się już nawet nie można? – wrzasnąłem.

- To wy nie jesteście parą? – stał naprzeciwko mnie.

- a co Sam tak powiedziała? Że jesteśmy? – za szybko Zayn. Za dużo nadziei w głosie chłopie. Opanuj się.  Skarciłem się.

- Nie no powiedziała tak jak ty – od razu mój entuzjazm opadł.

- Coś jeszcze? Bo nie wiem czy wiesz ale jestem cholernie zmęczony. A ty jakoś nie zasługujesz na to bym poświęcał Ci mój cenny czas. – odpowiedziałem lekceważąco. Minąłem go, chwycił mnie za nadgarstek.

- Hmm. Ałł? –warknąłem i wyrwałem rękę. – Co ty do cholery  wyprawiasz?

- Ty gwiazduniu! Pamiętaj że Sam jest moja. Dobra? – nastroszył się.

- Jaka twoja?! – uniosłem się. – Weź się człowieku lecz. Z tego co wiem to zdradziłeś ją już 2 razy! Jak dla mnie to o 2 razy za dużo. – stwierdziłem.

- Ty nic nie wiesz. Myślisz, ze jak wejdziesz w nasze życie – wyraźnie zaakcentował słowo ’nasze’ – to wszystko będzie spoko. Że wszystkiego się dowiesz od Sam? Może i tak. Może i ja znasz, ale nie tak jak ja. Może i masz z nią kilka wspomnień ale to jest nic w porównaniu ze mną. – uśmiechną się triumfalnie. Stałem ja wryty. Czułem, że chłopak ma racje. On zna ją od zawsze ja tylko o d kilku miesięcy.

- Zdajesz sobie sprawę dlaczego ona się z tobą przyjaźni? – spytał. Nic nie odpowiedziałem lecz ten i tak postanowił odpowiedzieć. – Na serio się nie domyślasz? – chodzi mu o to że dla sławy? Na pewno nie, przecie z Sam taka nie jest. Nie to na pewno nie o to. – Przecież ona tu została sama. Brakowało jej mnie no i Alex. A wasza 5 świetnie wypełniła jej pustkę.

- Serio myślisz że Sam rozpaczała że jej ci brakuje? Że brakuje jej chłopaka który ja tak bardzo zranił? A tak w ogóle to co w tym złego ? Pomogliśmy jej. Była sama. – O co temu dupkowi chodzi?

- Tylko wy nigdy jej mnie nie zastąpicie?

- Weź się człowieku lecz! Ty jesteś jakiś pojebany. – to chore. 24 w nocy a ja się kłócę z byłym mojej… mojej przyjaciółki. – Nie mam ochoty z tobą rozmawiać. Nie dziwie się Sam że z tobą zerwała.

- Zamknij się! – warkną na mnie przerywając mi moją wypowiedź.

-No co? Ja tylko stwierdzam fakty, chłopczyku. A co prawda boli? Jesteś nikim, jak można skrzywdzić taka dziewczynę?! Trzeba być psychicznym. Ty już miałeś swoją szansę. – zacząłem mu wygarniać wszystko co o nim sądzę.

- A nie sądzisz, że moja szansa jeszcze nie minęła? – przerwał mi. – Skoro wybaczyła mi raz, może i wybaczy kolejny. Byłem jej pierwszym chłopakiem. To była prawdziwa miłość. A jak to mówią. Stara miłość nie rdzewieje.  – gapił się na mnie.

- W dupie mam twoje zdanie na ten temat. Sam nie jest głupia by nabrać się na to kolejny raz. Na twoim miejscu bym odpuścił. Nara. – rzuciłem i ruszyłem do domu. – A no i tak na przyszłość – odwróciłem się na chwile do niego. – Dupek jesteś że dziewczynę zdradziłeś. – krzyknąłem przez ramię i pewnym krokiem kierowałem się do domu. Ktoś stukną mnie lekko w ramię.

- Czego ty jeszcze chcesz?! – odwróciłem się i dostałem z pięści w  twarz. – Co ty kurwa wyprawiasz?! – przed kolejnym uderzeniem się zasłoniłem.

- Sam żeś dupek – wysyczał Polak. Zaczął mnie atakować. Na początku się broniłem straciłem cierpliwość. Zaczęliśmy się bić. Z naszych ust padały obraźliwe komentarze na nasze tematy. Po pewnej chwili Tod odsuną się na pewną odległość i usiadł na ziemi. W świetle latarni było widać jego krwawiący nos i rany na twarzy. Przetarłem lekko po swojej twarzy. Syknąłem z bólu. Czułem zapach krwi.

-Dobra w taki sposób żaden z nas nie będzie miał Sam. – wycedziłem w jego stronę.

-A co już peniasz. Oh… - na jego twarzy pojawił się złowieszczy uśmiech który zaraz zamienił się w grymas bólu.

- Nie debilu, ale co nam to da? – warknąłem na niego, prychną.

- No to może tak. – wstał. – Który z nas będzie miał Sam ten z nią będzie. – spojrzałem na niego niezrozumiale.

- Że niby co?

- No to cymbale że Sam sama wybierze kogo chce.  Wszystkie chwyty dozwolone. Umowa? – wyciągną rękę w moją stronę  bez  zastanowienia ja uścisnął.

- Umowa. – nie myślałem nad konsekwencjami. Puściłem jego rękę a on oddalił się.

- Dupek. – wypowiedziałem cicho. Czułem jak z mojej twarzy spływa spora ilość krwi. Było mi niedobrze. Do domu mam jeszcze kawałek, a nie chce ryzykować że w takim stanie spotkam jakieś fanki, czy reporterów.  Podniosłem swoja kurtkę z ziemi która wyładowała tam w czasie bójki. Ruszyłem szybkim krokiem, ocierając co jakiś czas ocierając krew z twarzy.  

*z perspektywy Sam *

 - Co do …. – znów rozległ się dzwonek. Jęknęłam . Kto jest kat mądry by budzić ludzi w środku nocy? Niechętnie wstałam by nasz gość nie obudził rodziców skoro ja już wstałam.

- Co jest? – usłyszałam głos mamy

- Nic, śpijcie. – szepnęłam przez drzwi i zbiegłam na dół. Zbiegłam na dół i otworzyłam drzwi.

- Zayn? – zakryłam usta dłonią. – Co ci się stało?

- Mogę wejść czy będziemy tu rozmawiać? – spytał przykładając sobie rękę do krwawiącej wargi.

- Głupio się pytasz. – pociągnęłam go za rękę. Zaprowadziłam do salonu.

- Co ci się stało? – przejechałam delikatnie po jego twarzy w miejscach gdzie nie było ran. A co było dość trudne. Miał rozcięty łuk brwiowy oraz Warkę. Z jego nosa musiała wcześniej lecieć krew po której został ślad. Włosy miał potargane. Jego prawy policzek był napuchnięty a bluza brudna i podarta .

- Ktoś cie pobił? – spytałam zmartwiona.

- Nie sam sobie to zrobiłem. – zaśmiał się co zaraz przerodziło się w jęk z bólu.

- Poczekaj chwileczkę. Połóż się tu na chwile i odpocznij. – zaproponowałam i pobiegłam do kuchni. Zrobiłam 2 kubki kakao, chwyciłam apteczkę i wróciłam do Zayna który skorzystał z mojej oferty Stanęłam nad nim. Za ławie postawiłam nasze napije i kucnęłam przy nim. Wyciągnęłam kilka wacików i zaczęłam oczyszczać jego twarz z krwi.

- Wiesz że powinnaś być pielęgniarką? – spojrzał na mnie chłopak. – Jesteś taka delikatna. – zaśmiałam się. Nakleiłam mu plaster na łuku brwiowym

- Dziękuje. – uśmiechną się i pocałował mnie w policzek. Usiadłam obok niego z napojem w ręku.  

- Dobra ty mi tu lepiej powiedź kto to ci zrobił. – spytałam zmartwiona.

- Czy to ważne.- upił łyk słodkiego napoju. – Wiesz jak słodko wyglądasz – spojrzałam na siebie. Tak moja piżama składała się z mojej ukochanej koszulki. Rzuciłam w niego lekko poduszką. Napisałam do chłopaków że Zayn śpi u mnie żeby się nie martwili.

- No to choć pokaże ci gdzie będziesz spać. – wstałam i chwyciłam go za rękę.  Poszłam przodem.

- Uuu… Ale mam ładny widok. – zaśmiał się słodko. Puściłam to mimo uszu.

- Tu jest łazienka – mówiłam ciszej. – A tu pokój. – otworzyłam drzwi od pokoju w którym kiedyś spała Alex. Nic się w nim prawie nie zmieniło. Oprócz tego że nie było już tam jej rzeczy. Zayn usiadł smutny na brzegu łóżka.

- co jest? – spytałam zmartwiona.

- Myślałem, że będę spał z tobą. – wywróciłam oczami. Pomogłam mu pościelić łóżko.

- W tej szafce znajdziesz wszystko to co ci potrzeba. – uśmiechnęłam się. – Jak by jestem w pokoju obok. – dałam mu Dziubka w policzek i udałam w się w końcu spać.  

__________________________________________

Mam nadzieję ze się spodoba. :) Liczę na to że jak przeczytasz to zostawisz komentarz. Dziękuję.

Kocham was  mocnoo ;*************